Mund ta them pa frikë se sa herë shoh që në kastin e një filmi është Joaquin Phoenix, bëhem paksa subjektive dhe e shoh filmin pa u menduar dy herë. Ç’është e vërteta, Phoenix s’më ka zhgënjyer kurrë dhe filmi “Beau Is Afraid” ma përforcoi si mendim. Edhe regjisori, Ari Aster (i famshmë për filmat “Hereditary” dhe “Midsommar”) nuk mbetet pas, ndaj, kaq m’u desh që ta shihja dhe të qaja me një film të papërsëritshëm.
“Beau Is Afraid” tregon marrëdhënien komplekse mes një djali dhe nënës së tij të dhunshme dhe në të njëjtën kohë, tregon të gjitha ndjesitë e tyre, traumat dhe ankthet, por s'e lë pas humorin dhe ngjarjet tragji-komike.
Nëna e bind Beau që të ketë frikë nga e gjithë bota dhe meqë ai s’është e ëma dhe është një individ me mendimet dhe emocionet e tij, ai përpiqet shpesh të ngrejë zë dhe të reagojë. Menjëherë, e ëma e manipulon, duke e kthyer në gjendjen fillestare. Filmi provokon publikun, e nxit të ndiejë ankth dhe siklet, për të cekur çështje si: shëndeti mendor, dhuna dhe marrëdhëniet toksike, që nisin në familje dhe na shoqërojnë për gjatë gjithë jetës.
