SHBA- Irani ishte përpjekur ta pengonte Donald Trumpin të bashkohej me fushatën e bombardimeve të Izraelit me kërcënime të ashpra për hakmarrje, por opsionet e tij tani janë të kufizuara dhe të mbushura me rreziqe.
Zyrtarët iranianë kanë thënë konkretisht se anijet dhe bazat ushtarake amerikane do të jenë në shënjestër, por shumica e kapacitetit në të cilin mbështetej si mjet parandalues është zhveshur gjatë ditëve të fundit nga sulmet izraelite. Megjithatë, këto sulme janë përqendruar në lëshuesit e raketave balistike me rreze të gjatë veprimi. Irani ende ka një arsenal të frikshëm raketash dhe dronësh me rreze të shkurtër veprimi.
SHBA-të kanë marrë masa paraprake gjatë disa javëve të fundit, duke shpërndarë praninë e tyre detare në rajon dhe duke forcuar mbrojtjen ajrore, për t'u siguruar që të paraqesin një objektiv sa më të vështirë të jetë e mundur.
Për më tepër, Trump paralajmëroi për përfshirje më të gjerë të SHBA-së në luftën e Izraelit nëse Irani përpiqet të kundërsulmojë, dhe ditët e fundit sugjeroi se një nga objektivat e bombarduesve amerikanë do të ishte udhëheqësi suprem, Ajatollah Ali Khamenei.
Arma tjetër kryesore e Iranit, e ndërtuar gjatë dekadave, është rrjeti i tij i aleancave me milicitë rajonale, "boshti i rezistencës" i tij, por edhe ai është varfëruar. Arsenali i gjerë i raketave të Hezbollahut u shkatërrua nga forcat ajrore izraelite vitin e kaluar. Avionët izraelitë janë rikthyer për të mbajtur nën kontroll forcën shiite libaneze, duke bombarduar një rezervë të dyshuar raketash në jug të Bejrutit në prill.
Një milici shiite në Irak, e mbështetur nga Teherani, Kata'ib Hezbollah, ka kërcënuar të shënjestrojë "interesat amerikane" në Lindjen e Mesme në përgjigje të pjesëmarrjes së Uashingtonit në mbështetjen e Izraelit. Një nga komandantët e saj, Abu Ali al-Askari, u citua në CNN të ketë thënë se bazat amerikane në rajon "do të bëhen të ngjashme me vende gjuetie". Shtetet e Bashkuara kanë objekte ushtarake në të paktën nëntëmbëdhjetë vende në të gjithë Lindjen e Mesme, tetë prej të cilave janë të përhershme.
Një tjetër partner iranian, forcat Houthi në Jemen, ranë dakord për një armëpushim me SHBA-në në maj, por ata kanë paralajmëruar se do ta konsideronin armëpushimin të shkelur nëse Trump vendos të marrë pjesë në sulme ndaj Iranit dhe do të synonte anijet amerikane në Detin e Kuq, diçka që Houthi-t e kanë bërë në të kaluarën.
Hyrja e ndonjërës prej këtyre milicive në luftë do të shkaktonte një përgjigje shkatërruese nga SHBA-ja, e cila është përgatitur pikërisht për një eventualitet të tillë gjatë muajve që Izraeli ka përgatitur sulmin e tij.
Irani ka gjithashtu mundësinë e sulmit ndaj anijeve, me mundësinë përfundimtare të përdorimit të minave, fundosjes së anijeve ose lëshimit të kërcënimeve të besueshme për të mbyllur ngushticën e Hormuzit, një portë e ngushtë për në Gjirin Persik, vetëm 55 km e gjerë në disa vende, përmes së cilës kalon çdo ditë mbi një e pesta e furnizimit botëror me naftë, 20 milionë fuçi dhe pjesa më e madhe e gazit të lëngshëm.
Politikanët iranianë të vijës së ashpër kanë bërë thirrje që ngushtica të mbyllet gjatë ditëve të fundit. Kjo ka avantazhin e të qenit një mjet për t'i imponuar një kosto të drejtpërdrejtë Trumpit, pasi do të shkaktonte një rritje të çmimit të naftës me një efekt inflacionist pothuajse të menjëhershëm në SHBA përpara zgjedhjeve të Kongresit vitin e ardhshëm. Por do të ishte gjithashtu një akt i vetëdëmtimit dramatik ekonomik. Nafta iraniane përdor të njëjtën portë dhe mbyllja e Hormuzit rrezikon të fusë në luftë shtetet arabe të Gjirit, të cilat kanë qenë shumë kritike ndaj sulmit izraelit.
Për të shmangur përfshirjen e kundërshtarëve të mëtejshëm në konflikt ose për të ftuar një fushatë të përgjithshme bombardimi nga SHBA-ja, Teherani mund të vendosë të hakmerret në një datë të mëvonshme. Në të kaluarën, Teherani ka vonuar përgjigjen e tij ndaj sulmeve nga jashtë. Ministri i jashtëm, Seyed Abbas Araghchi, aludoi për një hakmarrje të tillë të pafundme kur tha të dielën se vendimi i Trump "do të ketë pasoja të përjetshme".
Marrë dhe përshtatur nga The Guardian
